Ένα καπρίτσιο των «μεγάλων» με πολλά προβλήματα

Του Θοδωρή Δεσποίνη

Στο καινούργιο πρωτάθλημα της Β’ εθνικής, με τον ευφημισμό Superleague 2, θα συμμετέχουν και οι δεύτερες ομάδες των  Ολυμπιακού, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Παναθηναϊκού. Οι περίφημες ομάδες Β΄ με παίκτες μέχρι 23 ετών στην σύνθεσή τους και χωρίς δικαίωμα ανόδου (αλλά και καθόδου για μια τριετία!), αναμένεται όντως  να δώσουν καινούργιο ενδιαφέρον στην ταλαιπωρημένη  Superleague 2. Οι θιασώτες του σχεδίου υποστηρίζουν ότι θα δοθεί η ευκαιρία σε παίκτες που ήταν παραγκωνισμένοι στα ρόστερ των μεγάλων να πάρουν παιχνίδια στα πόδια τους, και δεν έχουν άδικο. Κάπου εδώ όμως τελειώνουν τα θετικά σημεία και αρχίζουν τα προβλήματα για τα οποία ουδείς ενδιαφέρεται: Το υπουργείο δεν υπάρχει περίπτωση να κοντράρει ποτέ τις επιθυμίες των μεγάλων που πίεσαν (ιδιαίτερα ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός) για να υλοποιηθεί το σχέδιο. Οι δε υπόλοιπες ομάδες της κατηγορίας δυσανασχέτησαν λίγο στην αρχή, αλλά μόλις έμαθαν ότι για αντίδωρο θα πάρουν ένα ποσό από το στοίχημα, έσπευσαν να δεχτούν με προθυμία. Άλλωστε, δεν είναι και η πρώτη φορά που δέχονται οι ομάδες, έναντι χαρτζιλικιού, να γίνει πειραματόζωο η κατηγορία τους. Ένα επιχείρημα υπέρ του σχεδίου αυτού είναι η υπενθύμιση ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ευρώπη. Αυτό θα μπορούσε να έχει σαν απάντηση την παροιμία του λαού μας για τα μεταξωτά εσώρουχα και τους ‘πισινούς’ που θα μπορούσαν να τα φορέσουν. Βλέπεις στην Ευρώπη, όντες επιδέξιοι, έχουν λυμένα  πολλά θέματα όπως τον υδροκεφαλισμό, τη βία και την αξιοπιστία των πρωταθλημάτων που εδώ μας ταλαιπωρούν σε μέγιστο βαθμό. Έτσι, οι Ευρωπαίοι έχουν την πολυτέλεια να ασχολούνται με τα (μεταξωτά εσώρουχα που λέγαμε) της συμμετοχής των ομάδων Β΄ στις χαμηλότερες κατηγορίες.

Οι ομάδες Β΄ άλλο ένα χτύπημα στην αξιοπιστία του πρωταθλήματος;

Το πρωτάθλημα της Superleague 2 ήδη είναι στον πάτο από άποψη αξιοπιστίας. Στο παρελθόν έχουμε ακόμα και καταδίκες παραγόντων και παικτών για στημένα παιχνίδια, ενώ κάθε χρόνο επώνυμες καταγγελίες (αλλά και φήμες που σέρνονται) δηλητηριάζουν το φίλαθλο κοινό. Σε όλα αυτά λοιπόν υπάρχει η φαεινή ιδέα να μπουν στην κατηγορία 4 ομάδες χωρίς βαθμολογικούς στόχους! Προφανώς τόσες αδιάφορες από την πρώτη αγωνιστική ομάδες θα ρίξουν νερό στο μύλο των ψιθύρων και της καχυποψίας. Αυτό βέβαια δεν εμπεριέχει κάποιο υπονοούμενο για την μελλοντική αγωνιστική συμπεριφορά των ομάδων Β΄ αλλά όταν εκ των πραγμάτων μια ομάδα είναι αδιάφορη, δημιουργούνται θέματα ακόμα και με τις αγαθότερες των προθέσεων. Ένα σατανικό μυαλό θα έβαζε λόγου χάρη ένα παράδειγμα: Τι θα γίνει αν μια από τις ομάδες  Β΄ κρίνει μία άνοδο ή έναν υποβιβασμό με μια ( τυχαία) καλή ή κακή της απόδοση σε ένα ματς; Δεν θα ‘βουίξει’ ο τόπος από διάφορα, υπαρκτά ή μη, σενάρια; Το τελευταίο θα είναι άδικο και για τους νεαρούς παίκτες που θα απαρτίζουν τις ομάδες Β΄: Θα έρθουν σε μικρή ηλικία αντιμέτωποι με τις ‘ομορφιές’ του ποδοσφαίρου μας, που συμβαίνουν σε ανάλογες περιπτώσεις: Παρακάλια αντιπάλων, κατάρες ‘φιλάθλων’ και μια αδυναμία να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας σε ένα πέλαγος δυσπιστίας. Από νωρίς στα βαθιά θα μπουν τα εκκολαπτόμενα ταλέντα του ποδοσφαίρου μας.

Οι ομάδες Β΄ πονοκέφαλος για την αστυνομία.

Όταν θα αρχίσει η Superleague 2 σύντομα η αστυνομία έκπληκτη θα συνειδητοποιήσει ότι εκτός από τα κανονικά ντέρμπι θα πρέπει να αστυνομεύσει και τα ντέρμπι των ομάδων Β΄! Και δεν είναι μόνο αυτό: Πονοκέφαλο θα αποτελέσουν και τα ματς των ομάδων Β΄ στην επαρχία αλλά και σε ορισμένα ζόρικα γήπεδα της Αττικής. Θα έλεγε κάποιος καλοπροαίρετος ότι σε ματς με έλλειψη ενδιαφέροντος ‘ποιος θα ασχοληθεί να δημιουργήσει επεισόδια’; Όμως, στη χώρα που είχαμε νεκρό από συμπλοκές που προηγήθηκαν ενός αγώνα γυναικείου βόλεϊ(!)…   μάλλον η απάντηση περιττεύει. Για να μη θυμηθούμε περιστατικά όπως συμπλοκές και μαχαιρώματα σε αγώνα νέων ΠΑΟΚ-ΑΡΗ και τον Πανευρωπαϊκό διασυρμό από επίθεση στους φιλάθλους της Μπάγερν σε αγώνα του Τσάμπιονς λιγκ νέων. Η απαγόρευση παρουσίας οπαδών στα εκτός έδρας ματς του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ έχει στρέψει το ενδιαφέρον διαφόρων ‘καλόπαιδων’ των γηπέδων σε δευτερεύοντα αθλήματα για να εκτονώσουν τις ορέξεις τους. Επομένως,  τα παιχνίδια των ομάδων Β΄ μπορεί  να αποδειχτούν πεδίο δόξης λαμπρό για τους φασαριόζους των γηπέδων. Είναι σίγουρο ότι μόλις θα έμαθαν τα περί ομάδων Β’ θα ήπιαν μπύρες (στην καλύτερη περίπτωση) στην υγεία των εμπνευστών του σχεδίου.

Υδροκεφαλισμός ή αλλιώς οι ‘γιοί του πάρτα όλα’

Ότι οι μεγάλες ομάδες του ποδοσφαίρου τα θέλουν όλα δεν είναι μια καινούργια διαπίστωση. Εντύπωση προκαλεί ότι οι μεγάλοι πιέζουν να μην υποβιβάζονται οι ομάδες Β’ για τουλάχιστον μία  τριετία. Αυτή η πατέντα έχει μικρή σχέση με τον αθλητισμό όπου κανονικά  αν πατώσεις υποβιβάζεσαι! Η απαίτηση αυτή θυμίζει την περίφημη ‘ασυλία’ που υπάρχει σε παιχνίδια στυλ master chef ή survivor, με την διαφορά ότι εκεί οι παίκτες την έχουν αποκτήσει με κόπο και ιδρώτα και όχι πριν αρχίσει ο διαγωνισμός! Ούτε βέβαια είναι τυχαίο ότι το σχέδιο περί ομάδων Β’ συνδέθηκε με συνεννόηση των κατά τα άλλα άσπονδων εχθρών (ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού) για λίγκα 12 ομάδων. Έτσι λοιπόν η πόρτα της Superleague κλείνει για τις περισσότερες ομάδες που αν στο μέλλον θέλουν να έχουν την τιμή να παίζουν με τους μεγάλους, θα μπορούν να αντιμετωπίζουν  στην  Β’ εθνική (συγνώμη Superleague 2) τα …τσικό τους. Τέλος, η στελέχωση των ομάδων Β΄ των μεγάλων του ποδοσφαίρου μας, ενδέχεται να δημιουργήσει μεγάλη ‘αποψίλωση’ των ομάδων Γ’ εθνικής. Η εν λόγω κατηγορία είναι ερασιτεχνική και με ένα μικροποσό για ρήτρα (γύρω στις 30.000) όλοι οι παίκτες μένουν  ελεύθεροι. Από εκεί μπορούν να ψωνίζουν οι μεγάλοι για τις ομάδες Β΄ αποδυναμώνοντας τις ομάδες της πιο κάτω κατηγορίας. Θα είναι λοιπόν δύσκολο ένας σύλλογος Γ’ εθνικής να φτιάξει μια ομάδα νεανική με στόχο την άνοδο αφού, αν μια χρονιά πάει καλά, θα δει τους καλούς νεαρούς να αλλάζουν φανέλα. Θα πρέπει λοιπόν να τιμωρηθεί για αυτή την επιλογή της, στερούμενη τη δυνατότητα ανόδου ή να την διεκδικήσει με μεγάλο μπάτζετ (αν έχει), χρησιμοποιώντας ξένους ή μεγάλης ηλικίας παίκτες. Ξεκάθαρη αδικία και για τους συλλόγους και για το ποδόσφαιρό μας, αλλά ποιος νοιάζεται…

Η συμμετοχή λοιπόν των ομάδων Β’ της λεγόμενης big 4 του Ελληνικού ποδοσφαίρου θα ήταν μια υπέροχη ιδέα αν το δύσμοιρο Ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είχε τα προβλήματα που το ταλανίζουν. Το εν λόγω σχέδιο υπάρχει σοβαρή περίπτωση να ‘εκδικηθεί’ τους εμπνευστές του,  αναδεικνύοντας όσες παθογένειες είχαν  κάπως κρυφτεί κάτω από το χαλί.