Με αδράχτι πηλιορείτικο στο παρελθόν γυρίζω…μια αρθρωτή ιστορία με σκηνές από τη ζωή σε ένα χωριό στη δεκαετία του 50…
Ο κληδονας, οι γνωριμίες και τα ζευγαρώματα στη βρύση του χωριού, τ’ αρραβωνιάσματα με προικοσύμφωνο, οι καντάδες και τα νυχτέρια στον αργαλειό, αποτέλεσαν τον κύριο κορμό, ο οποίος εμπλουτίζεται με γυρολόγους της εποχής που κάνουν ένα μικρό πέρασμα επί σκηνής.
Γανωματηδες, πραματευτάδες, τελάληδες και κανατάδες, συνέθεσαν ένα πλούσιο σκηνικό με ευτυχές τέλος.
Το ντύσιμο της νύφης ξεκίνησε, η προίκα στολίστηκε, τα μπρατίμια ανέλαβαν δράση και η νύφη δασκαλεμένη για καλά, δεν έβαζε το παπούτσι του γάμου.
Οι οργανοπαίχτες ήταν εκεί , σε όλη τη διάρκεια της γιορτής και η πατινάδα του γάμου τους ξεσήκωσε όλους.
Έθιμα και παραδόσεις χαμένα στο χρόνο ζωντάνεψαν και το κλαρίνο ακούστηκε παντού διαδίδοντας το χαρμόσυνο γεγονός.
Ολα αυτά τα όμορφα διαδραματίστηκαν στο 1ο δημοτικό σχολείο Αγριάς Βόλου, όπου συνεργάστηκαν πολλοί για το άψογο αποτέλεσμα που προέκυψε. Μπροστάρηδες, οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές κι ο σύλλογος γονέων του σχολείου.
Νίκος Βητσόπουλος
