Στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στην προτροπή του Αποστόλου Παύλου για την παραγωγή καλών έργων, για να μην είναι η ζωή μας άκαρπη. Μίλησε για την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας, που κατοχύρωσε την τιμητική προσκύνηση των Ιερών Εικόνων, μετά την δραματική περίοδο της Εικονομαχίας τονίζοντας: ”Τελικά υπερίσχυσε η αλήθεια, ότι ο Χριστός πήρε την ανθρώπινη φύση, υπήρξε και ως άνθρωπος πάνω στη γη, γι΄ αυτό και μπορεί ν’ αποτυπωθεί στην εικόνα το πρόσωπό Του και τα πρόσωπα των Αγίων”.
Ο ασπασμός των ιερών Εικόνων είναι η έκφραση της αγάπης μας στο εικονιζόμενο πρόσωπο. Μπορούμε, λοιπόν, να προσεγγίζουμε τις ιερές Εικόνες, όχι γιατί το ξύλο είναι που αγιάζει, αλλά γιατί μας ανάγει το πρωτότυπο, στον Χριστό, στην Παναγία, στους Αγίους. Οι Ορθόδοξοι αγαπούμε και ευλαβούμαστε τις ιερές Εικόνες. Αν αυτό συμβαίνει για μια χειροποίητη εικόνα, τι, άραγε, πρέπει να πράξουμε για την ζωντανή εικόνα του Θεού, τον κάθε άνθρωπο; Να δείχνουμε αγάπη και να προσφέρουμε έργα αγάπης. Αυτό μας διακρίνει, ως Χριστιανούς.